Ziri

Historia i pochodzenie postaci Ziri

Glypha zdobiąca wielką salę rodzinnego domu Ormanów przedstawia wyraźnie skorpiona gotowego do uderzenia. Pochodzenie klanu Ormanów można śledzić aż do czasów Zapomnianych Bogów oazy Adjalar. Bogów takich jak Akhreb Ummi. Matki Skorpionów, patronki oszukanych, Wykonawczyni Zemsty: znana była pod wieloma imionami. Jednak najbardziej charakterystyczną cechą tej dobroczynnej i sprawiedliwej bogini była jej bezlitosna odwet za zdradę.

Ormanowie, którzy wieki temu wybrali Akhreb Ummi na swoją opiekunkę, czcili jej dziedzictwo przez wiele stuleci. Każdy wiedział, że rodzina ciężko pracuje i traktuje innych z szacunkiem, jednocześnie bezwzględnie karząc tych, którzy ich zdradzili. Taki sposób postępowania wzbudzał szacunek i zaufanie u ludzi. Rodzinny interes Ormanów wkrótce stał się jednym z najbardziej dochodowych w oazie. Cesarz dostrzegł ich ogromny sukces i wkrótce rodzina otrzymała tytuł arystokratyczny. Rok po roku, pokolenie po pokoleniu, Ormanowie pomnażali swój majątek, zawsze dążąc do szczytu władzy. Ich wiara w bogów ostatecznie ustąpiła miejsca czysto materialistycznemu podejściu. Każdy ślad sprawiedliwości został zapomniany: wpływowa rodzina była zbyt zajęta dyskredytowaniem i zastraszaniem swoich rywali, brutalnie usuwając najbardziej opornych. Relief w jednej z ich rodowych sal pozostał jedynym przypomnieniem Akhreb Ummi.

Tylko Ziri, córka Mensaha Ormana, pamiętała patronkę oszukanych. Dziewczynka z natury była spokojna i spędzała dni w swoim pokoju, bawiąc się skorpionem wyrzeźbionym z dymu agatu. Ściany były również pełne znaków bogini. Ziri wyróżniała się wśród swoich krewnych, uważana była za dziwaczną dziewczynkę, czasem nawet za szaloną. Nie cieszyła się z bogactwa; okrucieństwo i głupota jej kuzynów oraz chciwość ojca ją odstręczały. „Jak to możliwe, że klan chroniony przez samą Akhreb Ummi stał się ucieleśnieniem nikczemności i niesprawiedliwości?” Narzekała Ziri w swoim przytłumionym pokoju, podczas gdy na dziedzińcu jej ojciec nieprzerwanie wykonywał wyroki na kolejnych nieszczęśnikach, oskarżając ich o wymyślone przewinienia.

Ale co to było?! Na ulicy wybuchł hałas. Zajrzała przez okno i zdała sobie sprawę, że chłopi, znudzeni haniebnymi czynami szlachcica, postanowili pozbyć się Mensaha Ormana i jego rodziny. „Ubodzy mogli nie być traktowani sprawiedliwie… ale sam taki atak to zdrada” pomyślało dziecko, zwijając się w kącie z przerażenia. Słyszała, jak chłopi wtargnęli do pałacowych pokoi, ogarnięci nienawiścią, mordując Ormanów jeden po drugim i nie oszczędzając nikogo, nawet starców i dzieci. Zewsząd słychać było krzyki rozpaczy. Ziri zaczęła potajemnie odmawiać modlitwę. O’ Akhreb Ummi, wielka Matko Skorpionów, ocal swego wiernego dziecka…” — odgłosy zemsty rosły w siłę, gdy chłopi zbliżali się — „Ja, Ziri, przysięgam na swoją duszę, że stanę się twoim wzrokiem i zmysłami. Nie ulegnę gniewowi, ale ci, którzy mnie zdradzą, nie poznają litości.” — umysł dziewczyny sparaliżowany strachem, lecz kontynuowała swoją modlitwę — „Niech twój ciało chroni mnie przed bólem, niech twój duch pomaga mi rozróżnić Światło od Mroku. Przybywaj, Akhreb Ummi!”

W zaledwie chwilę wściekli chłopi z krwawymi nożami wtargnęli do pokoju. Nie mieli większych trudności z odebraniem życia ostatniej dziedziczki rodu Orman. Historia wielkiego klanu przestała istnieć… Kiedy mordercy odwrócili się, usłyszeli hałas zza pleców. Mężczyźni odwrócili się i ujrzeli ją: Ziri przemieniła się. Sześć silnych, pancerzowanych nóg trzymało dziewczynę w bojowej pozycji skorpiona. Na jej twarzy nie widniała nienawiść, ale jej oczy płonęły nieustępliwym przekonaniem. Przekonaniem i zobowiązaniem do zemsty na tych, którzy zdradzili swoje obietnice i przekonania. Serce Ziri biło gwałtownie, gotowe wyrwać się z piersi. Jednak dziewczyna wiedziała, że robi właściwą rzecz. Czciła dziedzictwo Akhreb Ummi. Była jej wzrokiem, ciałem i zmysłami. Była Akhreb sama w sobie!

Dziś, przechadzając się po korytarzach swojej rodzinnej posiadłości, honorowa Strażniczka wspomina dni dawno minionych: chwilę swojej przemiany, cudowne ocalenie ostatniego dziecka rodziny, wybór podążania właściwą ścieżką i list przyjęcia do drużyny bohaterów cesarza Ingvara. Ziri wie, że dokonała właściwego wyboru.