Krista

Wstęp do postaci Krista

Krista kroczyła zdecydowanie przez zamieć.

Nie obchodziła ją zimno, nie obchodził ją wiatr. Była zdeterminowana kontynuować. W mroźnych Krainach Północy, gdzie żadne stworzenie nie może przetrwać bez głodu, zadaniem Kristy było ratowanie wędrowców przed potworami, które często napadały na góry, zabijając wszystkich na swojej drodze. Dlatego wszyscy ci, którzy mieszkali w zimnym północnym świecie, rzadko wychodzili z domów, a jeśli już to dobrze uzbrojeni.

Krista zaprowadziła wędrowca do małej wioski, do starej tawerny Nocha. Dobry stary Noch był hojnym człowiekiem, bardzo gościnnym dla obcych, i to był bardzo dobry powód, by zostawić wszystkich mężczyzn, których Krista uratowała. Było tam bardzo ruchliwie, awantury rzadko się wybuchały, a istniała możliwość znalezienia noclegu. W przeciwnym razie można było spędzić noc właśnie tam, przed ryczącym ogniem w tawernie, między jednym kufla piwa a drugim.

Ale ten wędrowiec, który spotkał ją tej nocy, był inny.

Białe włosy, blada skóra, dwa srebrne rogi wystające z głowy, oraz futrzane i wełniane ubrania. Nie wyglądał na obcego, na włóczęgę. Wyglądał jak ktoś, kto urodził się, by być w tej zamrożonej krainie opustoszenia.

On również nie czuł zimna i potrafił znieść wiatr tak dobrze jak Krista, a także pokazał, że potrafi używać magii, nawet całkiem dobrze.

„Hej, Noch!” dziewczyna przywitała go otrząsając śnieg „Jak się masz?”. Stary człowiek odwrócił się, głaszcząc swoją grubą białą brodę: „O, dobrze, Kristo! Dzięki, ale myślę, że będę musiał odpocząć wkrótce!”.

Krista poprowadziła obcego do jedynego wolnego stołu w nieco odosobnionym zakątku tawerny.

„Jak masz na imię, obcy?”. Drugi wpatrywał się w nią swoimi gigantycznymi niebieskimi oczami. Ale Kristy nie bała się, te wielkie niebieskie oczy jej nie przerażały. Zawsze je miała, oczy takie jak te.

„Jestem Lars.” chłopak odpowiedział szybko, ruszając głową z zakłopotaniem. Nikt nigdy nie utrzymywał jego spojrzenia przez tak długo.

Krista podążyła w kierunku Larsa. „Ty… czy jesteś moim bratem?” Jej wielkie niebieskie oczy wpatrywały się w niego. Spojrzenie teraz normalne dla obojga.