Nebula

Historia i pochodzenie postaci Nebula

Miriady gwiazd spadały w kierunku swej zapomnienia. Było tak, jakby umysł Mgławicy obejmował cały Wszechświat, jej myśli tworząc nowe planety i rasy. Pomysły stawały się ciałem; umierały i odradzały się, przekształcając rozpacz śmierci w radość odrodzenia raz za razem. Jej medytacja trwała ponad wiek, ale potem coś zakłóciło jej rutynę.

To był sygnał od Sędziego. Nie widzieli się od wieków, ale rozpoznałaby jego wezwanie nawet przez miliony lat świetlnych. Jej partner i kochanek, szczegół, który oboje utrzymywali w tajemnicy przez wieki, wzywał ją do Źródła Początków. Mgławica od razu zrozumiała, że stało się coś bardzo złego.

„Harmonia, równowaga, sprawiedliwość: absurdalny frazes, a zarazem niezbędna część życia!” pomyślała Mgławica, gdy niechętnie opuszczała błogość swojej wiecznej płaszczyzny. Ale musiała wrócić do obowiązku, dla którego została stworzona. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, jak bardzo złowrogo brzmiał sygnał Sędziego.

Gdy dotarła, Mgławica zbledła na widok przed sobą: Źródło było puste. Gdzie mógł on pójść? Sędzia tylko wzruszył ramionami, równie zdezorientowany. Ale puste Źródło wyglądało złowieszczo. Wici energii, które przypominały Mgławicy odcięty pępowinę, rozpryskiwały energię w chłód przestrzeni. Stracili swój ładunek, co oznaczało, że zawiedli jako strażnicy i narazili Wszechświat na niebezpieczeństwo. Równowaga została już zaburzona: kilka galaktyk zniknęło, zostawiając tylko szybko rozpraszające się chmury pyłu.

Obaj strażnicy wiedzieli, że muszą się pospieszyć, bo ON nigdy nie przestanie. Mgławica i Sędzia, strażnicy, prawie opiekunowie, ruszyli za swoim ładunkiem. I co znaleźli? Protesty już się rozpoczęły na najbliższej planecie. Ludzie byli niespokojni, coraz bardziej wzburzeni sobą nawzajem. Było oczywiste, że świat zostanie rozerwany przez wojnę domową za kilka lat. To było JEGO dzieło. Następnie dotarli do Jauddar, bezżyciowej księżyca wyłożonego licznych źródłami siarki i kwasów. Ale co to było? Południowa półkula była pokryta ogromnym oceanem, jego woda spokojnym błękitem. Bujne lasy deszczowe pojawiły się wokół równika, otaczając Jauddar prawie całkowicie w nieznanym zielonym pierścieniu. A to również było JEGO dziełem! Mgławica poświęciła trochę czasu na przywrócenie światów do ich delikatnej równowagi. Nigdy nie miało to znaczenia, czy coś wyglądało dobrze czy źle, harmonia była ważniejsza.

Podróżując przez niezliczone planety i światy, walcząc w niezliczonych bitwach dla dobra harmonii, strażnicy musieli się rozstać. Wszystko wokół nich się przekształcało. Gdziekolwiek poszedł ON, budowano miasta i niszczyły się, narodziły się nowe rasy, a światowe religie zapadały w zapomnienie. Wszechświat się zmieniał, ale czy to było słuszne? Pokój został zachwiany, a wszystko wydawało się być niekontrolowane. ON jest wielki, ON jest wszechmogący, ale ON jest także dzieckiem, które nie rozumie swojej siły, goniąc za ulotnymi zachciankami. ON jest bogiem i każdą częścią tego świata; ON jest zarówno chaosem, jak i porządkiem, dobrem i złem. I to zarówno nasze szczęście, jak i nasze nieszczęście.

P.S. Musisz zdać sobie sprawę, że ON jest stwórcą wszystkich rzeczy. Nie uważaj go za złego demona niszczącego wszystko na swojej drodze. Naprawdę jest tylko dzieckiem, patrzącym na świat z ekstatycznymi oczami. Dzieckiem, które nie zna strachu i wątpliwości, które uosabia zarówno porządek, jak i chaos jednocześnie. Mgławica i Sędzia niedługo odzyskają swojego zbłąkanego ładunku, a Wszechświat powróci do status quo. Ale teraz podróżują po ziemiach Dominium, gdzie trwa wojna przeciwko siłom Ciemności. Gdzie jesteś, uciekły bogu? Wróć!